De stijlbepalende handtekening van de parfumeur
Jean Louis Scherrer was een verfijnde geest. Niet in de zin van gedistingeerde terughoudendheid, maar eerder in de - tegenovergestelde - uitdrukking van detail-geobsedeerd vakmanschap. Zijn collecties zetten geen rebelse, revolutionaire trends; hij "verfijnde" klassieke snits en herinterpreteerde bestaande stijlen op een stijlbepalende, onmiskenbare manier. Zijn couture presenteerde zich als een vuurwerk van exquise stoffen en de fijnste materialen. Hij hield van fluweel, zijde, bont en parelmoergarnering, handborduurwerk en uitbundige versieringen. Zijn uitbundige versieringen werden echter nooit een doel op zich; ze waren altijd gericht op het uitbeelden van individuele, vrouwelijke schoonheid. Scherrer wilde eigenlijk balletdanser worden, maar moest zijn opleiding opgeven door een ongeluk.
De esthetiek van dans en de aantrekkingskracht die de wereld van kostuums op hem uitoefende, hadden een blijvende invloed op zijn stijl. Al vroeg overwoog de voormalige assistent van Christian Dior en soms collega van Yves Saint Laurent om zijn prachtige modecollecties aan te vullen met aangename parfums. De parfums moesten zich gedragen als zijn couture: Met in de kern een klassieke basis waarop een verbluffende, spectaculaire façade kon worden gebouwd. Jean Louis Scherrer Scherrer was het eerste parfum dat de ontwerper in 1979 lanceerde en dat precies aan dit streven voldeed: de structuur van het parfum was (en is nog steeds) klassiek als een chypre, terwijl de weelderigheid en de rijkdom van de essences uitbundig zijn. Het arrangement is het resultaat van de nauwgezette fijnafstemming van de ingrediënten - net als het kunstwerk van zijn handgemaakte coutureborduurwerk met bijna microscopisch kleine pareltjes.